Sygnały ostrzegawcze mogące świadczyć o tym, że dziecko może mieć kontakt z narkotykami, alkoholem
  • Nagłe obniżenie się ocen szkolnych
  • Spóźnienia i wagary
  • Nagłe zmiany nastroju (duża aktywność i lub zmęczenie), izolowanie się, apatia albo wybuchy złości q Mniejsza aktywność w życiu rodziny
  • Nagła zmiana znajomych, szczególnie trzeba zwrócić uwagę na starszych znajomych
  • Spadek zainteresowania szkołą, sportem, dotychczas ulubionymi zajęciami
  • Szybkie wydawanie pieniędzy, posiadanie pieniędzy z niewiadomych źródeł
  • Pożyczanie lub kradzież pieniędzy
  • Obserwowanie niekorzystnych zmian w zdrowiu i kondycji, np. spadek wagi, omdlenia
  • Kłamanie, wykręty, wynoszenie z domu wartościowych przedmiotów
  • Niewytłumaczalne spóźnienia, ciche powroty do domu, przebywanie nocą poza domem bez uprzedzenia
  • Tajemnicze, krótkie rozmowy telefoniczne
  • Używanie niezrozumiałych słów podczas rozmów ze znajomymi
  • Posiadanie specyficznych przedmiotów (fajek, bibułek, woreczków, kawałków folii aluminiowej) q Nagłe zainteresowanie hodowlą roślin
  • Zmiany w wyglądzie: zaniedbany, niechlujny, nagła zmiana upodobań
  • Zapach alkoholu, papierosów, chemikaliów
  • Zaczerwienione, przekrwione oczy, łzawienie, zwężone lub rozszerzone źrenice, katar, zaczerwienienie wokół nosa

Część z tych zachowań po prostu występuje w wieku dorastania i nie jest powodem do niepokoju. Jednakże należy zwrócić uwagę, jeśli kilka z nich zaczyna występować równocześnie.

Co zrobić, kiedy już wiesz, że dziecko używa środków alkoholu, narkotyków, dopalaczy?

  • Działaj! Nie licz na to, że problem sam się rozwiąże.
  • Porozmawiaj z nią/nim wtedy, kiedy jest trzeźwa/trzeźwy. Słuchaj tego, co ma do powiedzenia.
  • Nie oskarżaj, że jest alkoholikiem, narkomanem.
  • Wyraź swoje uczucia, powiedz, że kochasz swoje dziecko, że się martwisz, niepokoisz, a nawet boisz o jego zdrowie, bezpieczeństwo.
  • Określ swoje oczekiwania dotyczące picia alkoholu, palenia papierosów, zażywania narkotyków przez twoje dziecko.
  • Ustalcie zasady postępowania i jasne następstwa ich łamania.
  • Ustalcie, w jaki sposób rodzice będą sprawdzać, czy ustalenia są przestrzegane.
  • Zastanów się, dlaczego dziecko sięga po narkotyki czy też alkohol, czy powody nie są związane z sytuacją w waszej rodzinie, z twoim zachowaniem – jeśli tak, pomyśl jak to zmienić.

Bądź gotowy na odrzucenie i rozdrażnienie, a nawet złość, na zaprzeczanie problemom, przekręcanie faktów, na oskarżenia i obwinianie ciebie o kłopot, jaki ma dziecko. Warto korzystać z pomocy specjalistów choćby po to, by poszerzyć swoją wiedzę o problemie i skuteczniej sobie z nim rodzić. Dobre efekty daje też spotykanie osób w podobnej sytuacji trudnej. Uzyskiwane od nich wsparcie i pomysły są bardzo cenne.

 

Gdzie szukać pomocy? Najważniejsze numery telefonów.

800 060 800 – Bezpłatna, całodobowa infolinia Głównego Inspektora Sanitarnego. Pod tym numerem telefonu możemy uzyskać informacje na temat negatywnych skutków zażywania dopalaczy oraz o możliwościach leczenia. Infolinia jest także przeznaczona dla rodziców, którzy mają wątpliwości czy ich dzieci zażywają dopalacze. Na infolinię GIS można przekazywać także informacje, które mogą ułatwić służbom dotarcie do osób handlujących tymi nielegalnymi substancjami.

116 111 – Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży. Służy on młodzieży i dzieciom potrzebującym wsparcia, opieki i ochrony. Zapewnia dzwoniącym możliwość wyrażania trosk, rozmawiania o sprawach dla nich ważnych oraz kontaktu w trudnych sytuacjach. Telefon prowadzi Fundacja Dzieci Niczyje. Linia jest dostępna codziennie w godzinach 12:00 – 20:00, pomoc online dostępna na www.116111.pl/napisz.

800 100 100 – Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawach bezpieczeństwa dzieci. To bezpłatna i anonimowa pomoc telefoniczna i online dla rodziców i nauczycieli, którzy potrzebują wsparcia i informacji w zakresie przeciwdziałania i pomocy dzieciom przeżywającym kłopoty i trudności wynikające z problemów i zachowań ryzykownych takich jak: agresja i przemoc w szkole, cyberprzemoc i zagrożenia związane z nowymi technologiami, wykorzystywanie seksualne, kontakt z substancjami psychoaktywnymi, uzależnienia, depresja, myśli samobójcze, zaburzenia odżywiania. Telefon prowadzi Fundacja Dzieci Niczyje. Linia dostępna od poniedziałku do piątku w godzinach 12:00 – 18:00, pomoc online dostępna pod adresem pomoc@800100100.pl.

800 12 12 12 – Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka. Osoby poszukujące pomocy oraz informacji na temat dopalaczy mogą korzystać także z telefonu zaufania Rzecznika Praw Dziecka. Numer przeznaczony jest zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, którzy chcą zgłosić problemy dzieci. Telefon jest czynny od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.15 do 20.00. Po godzinie 20.00 oraz w dni wolne od pracy, każdy może przedstawić problem i zostawić numer kontaktowy. Pracownik telefonu zaufania oddzwoni następnego dnia.

112 – Jednolity numer alarmowy obowiązujący na terenie całej Unii Europejskiej.

800 120 148 – Anonimowa policyjna linia specjalna czynny całą dobę (połączenie bezpłatne)

 (22) 844 44 70 – Telefon Zaufania dla Rodzin z Problemem Uzależnienia; tel. czynny w dni powszednie w godzinach 10.00–20.00, w soboty w godz. 10.00–15.00

Wykaz adresów i telefonów zaufania jest także dostępny na stronach wielu lokalnych instytucji pomocowych, np. ośrodków pomocy społecznej

UZALEŻNIENIE OD INTERNETU

Na co dzień obserwuje się u młodych ludzi intensywne korzystania z komputera, tabletu i/lub smartfonu oraz przebywania przy ich pomocy w Internecie, a w szczególności niekontrolowane dążenie do odwiedzania portali społecznościowych. Może to prowadzić do poważnych konsekwencji fizycznych, psychologicznych i społecznych.

Jak rozpoznać uzależnienie od Internetu?

  • młodej osobie potrzeba coraz więcej czasu spędzanego w Internecie, żeby uzyskać satysfakcję.
  • objawy odstawienia występujące już kilka dni po ograniczeniu lub zaprzestaniu korzystania z Internetu, np. pobudzenie psychoruchowe, drżenie; lęk; nieustanne myślenie, co dzieje się w sieci, na profilu społecznościowym.
  • osoba korzysta z Internetu żeby złagodzić objawy odstawienia lub ich uniknąć.
  • do Internetu osoba wchodzi częściej i pozostaje dłużej niż miała w planie.
  • dużą ilość czasu spędza się na działaniach związanych z Internetem, na przykład wypróbowywaniu nowych aplikacji, nowych portali, przeszukiwaniu ofert dostawców.
  • z powodu korzystania z Internetu rezygnuje się z ważnych zajęć społecznych, nauki, rozrywki i rekreacji.
  • ryzykuje się utratę znaczących związków i relacji, zajęć, nauki, treningów, możliwości rozwoju z powodu intensywnego korzystania z Internetu. Kiedy wystąpią min. trzy z tych objawów można uznać, że funkcjonowanie obserwowanej osoby spełnia kryteria uzależnienia.

Dodatkowymi cechami tego rodzaju uzależnienia są:

  • uczucie niepokoju lub drażliwość przy próbach ograniczenia bądź wstrzymania dostępu do sieci,
  • korzystanie z Internetu, jako sposób uciekania od problemów albo środek łagodzący takie uczucia i wrażenia jak brak nadziei, poczucie winy, lęk i przygnębienie,
  • okłamywanie członków rodziny i przyjaciół, żeby ukryć, do jakiego stopnia dana osoba jest pochłonięta przez wirtualny świat,
  • uzależniona osoba wciąż na nowo wraca do korzystania z Internetu, niezależnie od wysokich kosztów, jakie ponosi.

Konsekwencje nadmiernego korzystania z komputera oraz Internetu.

  • zanik więzi rodzinnych i możliwości oddziaływań wychowawczych ze strony rodziców.
  • samotność w realnym świecie wynikająca z ograniczenia bezpośredniego kontaktu z rówieśnikami, a tym samym osłabienia więzi społecznych.
  • stopniowo postępująca izolacja emocjonalna oraz trudności w rozpoznawaniu emocji oraz potrzeb innych podczas bezpośredniego kontaktu.
  • narażenie na negatywne na szkodliwe treści dostępne w sieci (przemoc, pornografia).
  • negatywny wpływ na zdrowie i kondycję fizyczną.
  • zaniedbywanie obowiązków szkolnych i domowych.
  • zubożenie języka poprzez stosowanie skrótów i slangu używanego w sieci.
  • trudności w nawiązywaniu kontaktów w rzeczywistości, lęk społeczny.
  • ograniczenie zainteresowań do treści związanych z siecią.

 

Cechy charakterystyczne dla osób uzależnionych od portali społecznościowych:

  • tendencja do odkładania obowiązków na później
  • brak wyczucia, ile faktycznie czasu przebywa się w portalach społecznościowych
  • obniżone poczucie własnej wartości oraz poczucie niedekwatności społecznej
  • zwiększone ryzyko depresji
  • zagrożenia zaburzeniami rozwoju fizycznego i wzrostu.

Oczywiście, korzyści wynikające z korzystania z sieci są ogromne. Problem pojawia się w momencie, kiedy przymus przebywania w Internecie zakłóca zdolność do normalnego funkcjonowania. Człowiek uzależniony traci zainteresowanie normalnym życiem, codzienne obowiązki schodzą na dalszy plan. Ale zamiast wyrywać smartfony dzieciom z rąk, lepiej sprawić, żeby w świecie realnym było ciekawiej.

 

 

Skip to content